29.11.10

Goodbye..

                     My hopeless dream..

28.11.10

Unuttum..

kalbimi dolduran güzel gözlerin,
mavimiydi, yeşilmiydi unuttum..
yaslanıp üstünde hayal kurduğum,
saçlarının rengini bile unuttum!
araya simsiyah bir perde indi ..
sensizlik,kimsesizlik ortaya sindi..
belki,bir başkasını seviyor şimdi..
ağladım, inledim,sustum..unuttum!

sevmek ,sevilmek hep yalan bunlar..
sevenler sevilmez! boş yere ağlar..
kimbilir sensiz geçen kaçıncı bahar,
dönme artık, çok geç unuttum..!

27.11.10

Bırak! Onun Seçimiydi..

en olmayacak zamanlarda , hiç olmayacak insanlara körü körüne aşık olmaktı bizimkisi..
evet, hayatta yaptığımız en büyük yanlışlardan biriydi..
sevildiğini sanmak,buna kendini inandırmaktı bizdeki..gelenin işi "seni senden çok sevdiğine " inandırmaktı ya hani..kuralı biliyorsan nie bile bile lades dedin ki!
....gün gelir biter işte alel acele,sorgusuz sualsiz yaşanmış hikayeler..
ödetir mutlaka bedelini.. hiç beklemediğin anda söker alır kalbini..
canı sıkılır yazar bir hikaye.. düşünmeden sonunu..
sırf  bitirmek içindir seni, kurulmuş tüm tuzaklar..
sevilmediğini göstermek içindir yapılan haksızlıklar..
bu şekilde anlatmaya çalışır işte kendini..
diretme sakın haa! bırak yolu açık ola..
onun tercihi nede olsa..
herkes kendi seçimleriyle varolur ya, seçmiş işte oda..
anlatma sakın ona,buna..
pişmanlık duyma!
şimdi ; 
kimin koynunda kapamışsa gözlerini , kimin teninde buluşturmuşsa sana ait olan ellerini, bırak orada kalsın! dönmesin birdaha geri....

25.11.10

Vize Sendromu :((

Ahanda aynı ben :|||



 Tatatataaaammmmm!! Geldik mi Vize Haftasına..:(((
Hiç hoşbulmadık hiç!
Yığınla çalışmam gereken konu var ve haftasonu geldi bilene:( daha hiçbirşeye bakmadım.Şu sıra amma rahatım yae :s Saldım çayıra mevlam kayıra hesabı dolanıp duruyorum ortalarda.Uykusuzumda sürünüyorum resmen. ölmüş balık gibi donuk donuk bakıyorum etrafa.napıyım yoruluyorum.sürekli bir koşuşturmaca ordan oraya burdan şuraya şurdan buraya e höhünüz can mı dayanır.heleki şu dün mikemmel bir ödev hazırlamak içün gittiğimiz anasının gözündeki şirket bizi öldürdü öldürdü.Taa sabahın 6 sında kalktım nerdeyse ağlıycam ama o derece uykusuzum.gece de hiç uyuyamadım.2 saatlik uykuyla akşamı edipte eve geldim.neyse işte gittik şirkete.sağolsunlar bizi güzel karşıladılar.sorduk sorularımızı aldık cevaplarımızı çıktık ordan.haydaaa hemencikin saat 10:00 da olan ve bizim geç kaldığımız derse yetişmek için okula koşturmaya.. geç meç kaldık ama girdik dersede.bitmişiz ama oturdum birdaha kalkamadım o derece yani.şöle böle derken saat 6 ydı eve geldim ve günü finishledik.Sonra ne mi oldu?
ertesi gün yine okul ve vize stresi.şuan yine vizeler ve çalışmayan ben.yine yine beynimde susmak bilmeyen depresif bir melodi...:'(((
 

24.11.10

Liseden hatırlanası..:)

Hayaaaaaaaaaaattt beni neden yorüyööööööösüüüüüüünnnnnnn.!

Aman Yarebbii Lise yıllarım geldi aklıma biran.Okuldan nezaman eve gelsem daha merdivenleri çıkarken başlardım ben serdar dan nağmelere.. her gün aynı fasıl ama  " hayaatttt beni neden yorüyööööösssünnnnnn! annem kapıyı açar açmaz yine mii kızım yaeeee derdi hemen.Ben çökmüşüm tabi o sıra (e sabahın kör bir vaktinde okula git eve gel koştur koştur dershaneye git test çöz yat yine okula git gel yineee Hayaaatttt taaa seninn... falan devam) doğal yani.neyse ben o sıra ayakkabılarımı çıkarmaya çalışırken günün diğer mühim sorusuna geçilir.Yemeeek ne varrr açıımmm..! die bağırırken ben. mother: ilk önce bir girde içeri daha kapının ağzında başlıyosun heaa die başlar söylenmeyee tabi çoktan mutfağa koşturmuştur bilene çenem sussun die:D:D
ne günlerdi yae://  şimdi http://fizy.com/tr#s/1ahbwv dinlerken aklıma geldi  öle işte.

22.11.10

SevinebiLirsiniZ..

Sol kolum yok benim..ölmüş artık.sanki çürümüşte bedenime ağır gelen,vücudumun bile inkar ettiği bir parça haline gelmiş.yapılan haksızlıklar sadece beynimi değil vücudumuda uyuşturmuş.Olan herşeyin,arkamdan çevrilen dolapların sahteliklerin varolduğunu bilmek bile canımı acıtamıyor.Yılların vermiş olduğu bir sıkıntı birikimi belkide bedenimde alışkanlık yaratan..Hergüne ayrı bir baş ağrısıyla,ayrı ayrı dertlerle uyanmaktan usandım artık! körü körüne ,hiçlikler uğruna kendimi  feda etmekten bıktım! eskiden nede mutlu bir hayatım,çevrem vardı.İnsanlar enerjime hayran kalır,her küçük şeyden bile nasıl mutluluklar çıkardığıma şaşıp kalırdı..O günleri görmeyeli uzun zaman oldu.Hele ki şu durumda imkansızlık bile imkansız görünüyor..


_Gücüm yok artık!
_SevinebilirsiniZ..
_Tutunabileceğim tüm daLLarım budandı..
_Canımı tekrar ve tekrar yakmak isterseniz(haberiniz olsun!) artık başka Bahar'a...

21.11.10

Bırakın Artık İplerimi...

Hayatın vurgunları mı desem, yoksa insanların vurdu kaçtıları mı bilemedim.her sorunu hayatın üzerine yıkmaya kalkarsam altından kalkamam gibi görünüyor.o yüzden insanları ele almakta fayda var. Artık ne söylemem gerektiğini, söylemeyi geçtim ne düşünmem gerektiğini bile bilmiyorum.Ciddi anlamda aldığım hasar sayısı yaşımı kat ve kat geçer gibi gözüküyor.Hatta gözükmüyor kesin öle. madem yaşıyoruz öyleyse güzelliklerin yanında bu hayat denilen şey'İN(şey bence burda insanlar oluo) cilvesinede katlanıcaksın kardeşim! dienlerinizde olabilir.söyleyecek tek sözüm katlanıyoruz zaten! olur.Ama biryere kadar..............!
benimde sabrımın zorlandığı, son bulduğu birzaman mutlaka gelicekti..İşte o da bugünmüş!  Artık patlama noktasına geldim.Kaldıramadığım yüklerin altına girmekten,sırtımda koca bir kanbur gibi durmalarından sıkıldım! ve hepsini biranda yıktım! yıllar var ki herşeyin üstesinden gelmeyi de, kırgınlıkları önemsemeyip alttan almasınıda ,her ne kadar karşımdakinin ağzını yüzünü dağıtacak kadar çok nedenim olsada hepsinin üstünü örtüp susmayıda bildim.evet bunların hepsini yaptım.Dost denilen kavramı hep iyi bildim.Her seferinde etrafımda gerçek dostlarım olduğunu düşünüpte hareket ettim.Yanlgısına çoğu kez düşürülmüş olsamda hoş görmesinide bildim.Gün geldi aşk ı da öğrendim.yada öğrendiğimi sandım bilemiyorum.Gerektiği gibi davranmaya çalıştım.Kimi zaman havalarda uçtum mutluluğundan verdiği huzurdan,kimi zamanda için için ağladım.Kalleşlik hiç yapmadım ne ona ne bir başkasına..ama hep kalleşçe vuruldum.Yıkıldım.Parçalandım.Ayağımı hep düz basmaya çalıştım.kendinden emin.beni kimse üzemez,kimse bitiremez dedim.Ama hiçbirini kendime öğretemediğimi anladım.Çünkü her defasında ben bittim! her defasında ben kırıldım,yara aldım.Şimdilerdeyse tükendiğimi,acımasızca tüketildiğimin farkındayım.Başımı gece yastığa koyduğumda düşünüyorum da... bu kadar çok üzülmem için çaba harcandığına göre suçlu sorumlu benmiyim? yada hayli fazla yara aldığıma göre,acaba Allah tarafından dünyaya insan olarak sınanmam için gönderilmiş bir kuşmuyum? Çünkü kolum, kanadım kırık.Uçamıyorum.. ayağıma sanki taş bağlanmış gidemiyorum.Sürekli dibe doğru çekilmek isteniyorum..hayırmıdır,şermidir meçhul..Ama ben yinede yüzümün güleceği o imkansızı, ve imkansız olan günü sabırsızlıkla bekliyorum........

19.11.10

Azıcık Gayret..

.sıkıldım şu hayat denilen yaşam alanından.debelendikçe içinde batıyorum sanki.içimden geçenler yüreğimi sıkıştırıp koparıyor.canımı acıtmıyor beni bunaltıyor.insanlar üzerime geldikçe daha çok geri çekiyorum kendimi.aşırıya kaçtıkları vakit kaçıp gidesim geliyor.. yorgunum.nefes almak bile beni yoruyor.mutluluğun formülü ne,nerde,nasıl ulaşırım bilmiyorum.hayat dediklerinde gelecek dediklerinde  arada koca bir boşluk bırakıp susuyorum.çünkü iki kelimeyi nasıl birleştirip anlamlı bir cümle kurabilirim bilmiyorum.en yakını bildikleride insanı üzerse kimden medet umulabilir ki? ummuyorum bende zaten.herkes kendi derdinde.herkes kendi beklentilerinde.bir kerede Allah aşkına sorun derdin var mı,sıkıntın var mı diye? anlamasanız bile.çabalayın.gayret edin..
Yapamıyormusunuz?
Ozaman yaşam alanımdan LütfeN ÇıkıN GidiN..!!

14.11.10

umut

mutlu değilim ben.
hemde hiç değilim.
önceden olsa gökyüzüne dönüp bakmak bile beni mutlu eder,hayattan,yaşamdan zevk almama umut dolu olmama sebep olurdu.
şimdi değişen neydi peki?
zamanmıydı? hayatıma girip,çıkan insanlarmıydı?
sokakta yürürken küçük kız çocuklarına olan sevgi dolu zaafımın bile köreldiğini yavaş yavaş yok olmaya yüz tuttuğunu görebiliyorum.
sevimsizleşti insanlar gözümde..insanlarla beraber duygularımda.
sebebii?
bilmem belkide başka başka insanlardı.
düzelirmiyim,
hiç umudum yok..
tıpkı ondan,bundan,şundan olmadığı gibi..
YOK
İŞTE..

DinLenilesi....
http://fizy.com/tr#s/1ruun9

11.11.10

Yarın.

yarın cuma..
koca bir tatilden önceki okula gidişlerin,öğrencilerin evlerine,kendi memleketlerine döndüş yaptıkları ve sevinçle karşılandıkları o mubarek gün..
herkes dört gözle bekler yae dönmeyi sevdiklerine kavuşabilmek için..birde onların gelmesini bekleyenler vardır.aylar öncesinden günler sayılmaya başlar 40-39-38... gelenlerden çok bekleyenlerdir aslında özlemi taa en derinden hisseden..bekleyendir herşeye katlanan,bekleyendir en büyük fedakarlıkları yapan..
neyse işte benim bir beklediğim yok bekleyenimde yok.. bir dost'm gelio istanbula hepimiz ona seviniyoruz.özledik tabi oldu hayli zaman..o kadar.
öncesine dönmeyeceğim.gelenler gözlere takılmadan özlemlerini başka yerlerde,başka başka kimselerle geçirip gitmeleri dileğiyle..

mutlu yarınlar*

8.11.10

Unutmayın.!!!

duyarsız yaşıyorsam,
Bir kadavra duyarlılığı içindeysem
dünyaya karşı
bunu size borçluyum..

Ama unutmayın;
hiç kimsenin hakkı yok
koskoca bir bedeni
bir çatı katında
sallandırmaya...!

6.11.10

Ayrılığı giyinebilmek gerek..

Kendimi kaybedeli oldu baya..saymıyorum takvimlerin yapraklarını.umursamıyorum günlerin acımasızlığını..beklemiyorum kimseleri istanbullara..gelmeler gitmeler olsun istemiyorum mesela..
Gitmiş ya gelmesin istiyorum birdaha buralara..tuz bastığım yaralara,can gelsin istemiyorum..o her buraya adım atışında,evimin önünden,yürüdüğüm sokaklardan geçişini hissetmek istemiyorum..aynı havayı solumak ,esen her rüzgarda kokusunu taa burnumun direğini sızlatacak kadar duyumsamak istemiyorum..çünkü korkuyorum evet..korkuyorum.tekrar gülüşünü duymaktan,bakışlarını üzerimde hisettmekten korkuyorum..o oraların adamı çünkü benim için..elleri kirli,ruhu kirli..gülüşlerindeki sadelik,masumluk yok artık..onu yitirdim ben yokettim diğerleri gibi..ne hafızamda ne gönlümde tekrar etmemek üzere.. onunla beraber kendimide sildim bu hayttan,bu şehirden.. silemediğim tek şey kaldı geriye; gözyaşlarım...ben sildikçe yenilendi çoğaldı her bir damla..gözlerimi yaktı ,içimi köreltti..ben artık ayrılığı giydim üzerime sonsuza dek..
Şimdilerde sadece “faili meçhul bir cinayetim” ..1kez yara almış bin kez ölmüş..!

.Kayıp.

Yarım kalan bir hikayeyiz artık seninle
Ayrı yollara yürüyoruz
Hayat bu...
Serseri bir rüzgar gibi estin sen şimdi uzaklara
Ben göğsümde solgun bir gülle yaşarım yıllarca
Yaşamaksa bu!
Ayrı akşamlara yatıp
Ayrı sabahlara uyanırız bundan sonra
Hataları aşk sanıp
Başka tenlerde avunuruz boşuna
Ve gizli gizli yaralanırız....

' '

kaçıp gitmek istedim şimdi..herşeyden herkesten uzaklara.kimsenin bilmediği yeşilliklere..koşmak isterdim sessizce..sıkıldım ben bugün yine.

3.11.10

Aşk Yalandır..

.....Sevdiğimden şüphen olmasın
Şahidi bende

Kalbim hala ilk günahımı aldığın yerde
Kerbeladır, aşk yalandır
Unutur sanma
Bak bu gönlüm
Her gördüğünde seni titriyor hala..

1.11.10

hep yeeeeK!

Korkularım,yalnızlığım, sıkılganlığım..herşeye,herkese olan inancım,güvencem,duygularım yerle bir..hiçbirşey beklemiyorum kimseden,hayattan yarınlardan..
YOK yarın die birşey! hep bugün var.ve bugünde kalanlar..
ne yaparsam yapıyım toprlayamıyorum işte hiçbirşeyi.hep aksilik hep olumsuzluk dibimde.rahat bırakmıyor beni.oda bırakmıyor beynimde her dakika her saniye yankı yapıyor sanki.nefret etme duygumu bile sevme,sevilme gibi duygularımın beraberinde yitirdim.kızamıyorumda.iice nötr oldum.içim sıkılıo patlıycak gibi oluyorum.içimdekileri bir başkasına anlatabilcek kadar cesur,ama anlatamayacak kadar da özüre sahibim.belki de anlatıyorumdur bilmiyorum.söylenenler beni tesellide etmiyor.yardımcıda olmuyor.işe yaramıo işte."herşey sende başlar sende biter" olayııı pehhh..her boktan sen çıkmasan olmaz dime.
herşey beynimde başlıo ve ordA son buluo.bundan miğdem bulanıo.çünkü hiçbirşey yapamıyorum.kendi kendime ben bile yardımcı olamıyorum.bide etrafımdan yardım alamıyorum die atıp tutuyorum.ulan sen önce aynayı bir tut kendine eğer sen sana katlanabiliyosan oda,buda,şuda tüm dünya sana katlanır.ve sorunlarına çözüm olabilir.
düşün durrr.*