Sol kolum yok benim..ölmüş artık.sanki çürümüşte bedenime ağır gelen,vücudumun bile inkar ettiği bir parça haline gelmiş.yapılan haksızlıklar sadece beynimi değil vücudumuda uyuşturmuş.Olan herşeyin,arkamdan çevrilen dolapların sahteliklerin varolduğunu bilmek bile canımı acıtamıyor.Yılların vermiş olduğu bir sıkıntı birikimi belkide bedenimde alışkanlık yaratan..Hergüne ayrı bir baş ağrısıyla,ayrı ayrı dertlerle uyanmaktan usandım artık! körü körüne ,hiçlikler uğruna kendimi feda etmekten bıktım! eskiden nede mutlu bir hayatım,çevrem vardı.İnsanlar enerjime hayran kalır,her küçük şeyden bile nasıl mutluluklar çıkardığıma şaşıp kalırdı..O günleri görmeyeli uzun zaman oldu.Hele ki şu durumda imkansızlık bile imkansız görünüyor..
_Gücüm yok artık!
_SevinebilirsiniZ..
_Tutunabileceğim tüm daLLarım budandı..
_Canımı tekrar ve tekrar yakmak isterseniz(haberiniz olsun!) artık başka Bahar'a...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder