Hayat çok acımasız,çok zalim.
Anlatırken kendini ona sessiz,sevgisiz.
Sorsan yoktur ondan çaresiz.
Sen özlemlerini biriktirirken avuçlarında,oysa sadece dilsiz..
Umut mu?
Belki,bir fincan kahvenin hatırında.
Ya sokak lambaları?
Unutulmaz akşamların balkon altı kadim dostları..
Şahit hepsi.
Bastığı yollarda parmak izleri,
Duvarlarda gölgesi..
Ay ışığı öyle parlak ki,
Sakalayamaz gözlerini..
Birde yıldızları katarsam hesaba,
Sabahlar daima küskündür bana.
Gülüşü mü ?
Hiç sorma.
Yastığıma düştü mü yüzü, içimi ısıtır aylaca gülüşü..
O zaman gönlüm şen,
Evimse bayram yeri.
Ama..
Ama Biliyorum ki,
Uzun sürmez mutluluk..
Çünkü;
Ne ben birdaha sevebilirim seni,
Ne de sen geriye dönebilirsin eskisi gibi..