30.11.11

gereksiz yük yığını.
aynı beynimin içini andırıyor..

kime ne!?

uzun ve dalgalı saçlarım var.
pek severim kendilerini.
birde bundan hoşnut olmayan bir halam var.
her fırsatta eleştiri odaklıdır kendisi.

yine birgün;
halam; story saçlarını daha kestirmeyi düşünmüyor musun?
- yoo düşünmüyorum.iyi böyle seviyorum ben.
halam; ne bu böyle dümdüz hiçbir hareket yok. havası yok yani.
- (suratımda anlamsız bir ifadeyle) hıı.
halam; bir kat verdirip,kısalttırsan güzel olurdu.
birden konuya dahil olan kurtarıcı annem ; story geçen yaz saçlarını baya kısalttırmıştı zaten.
halam; hıııı-ı ( çok ilgili old. için hatırlamıyor bile!)
-evet. ozaman da pişman olmuştum zaten. düz ve uzun hali benim için yeterince sevilesi  deyip konuyu kapattım.

saçımdan tut giyim tarzıma kadar,şöyle yapsan daha iyi olur, böyle böyle yapan kızlar var aaayyyy bayılıyorum onlara! gibi laf çarpıtarak öneriler sunan insanları sevmem! ayrıca saçımla başımla sürekli oynamayıda sevmem! herkesin kendine göre bir tarzı vardır.bunu eleştirmekte neyin nesi oluyor bir yorum getirebilmiş değilim.ama sinirlendim.evet hemde çok sinirlendim!

25.11.11

Story gelirse-2(:

Uzun uzun bir aradan sonra herkese yeniden merhaba! :)
anlatmayalı,okumayalı, içten gelen onca güzel sese kulak vermeyeli çok oldu.yapabilirim, yazmadan durabilirim sanmıştım.anlatmak yerine susmak iyi gelir belki düşüncesindeydim fakat olmadı.blog canmış, buradaki sevgi insanı mutlu edenmiş..susmaksa bana iyi gelen değilmiş.. boşlukları elimden geldiğince doldurmaya çalışıcam.ne kadar başarabilirim bakıcaz artık.
Evettt.. şimdi nerden başlasam karar veremedim.o yüzden ortadan konuya giriş yapmak en iyisi.
sizlerden ayrı kaldığım zaman içerisinde hayatımda öle ekşın ekşınlar yaşamadım.gayette normaldi herşey.aslında tamda bundan bahsetmek istiyorum.o kadar düzenli ve güzeldi ki günler çoğu zaman öfkemi kontrol edip, sakinliğimi korudum diyebilirim.peki bunu nasıl mı başardım?  'kendimi dinleyerek'..
isteklerimi,çevremdeki insanları, düşüncelerimi kendi içimde bir bir sorgulayıp,gözlemleyerek.. üzüldüğüm,canımı sıkan her ne varsa geriye atarak.. son günlerde sık sık kullanıyorum bunu. ' at geriye! ' hayatın senin istemediğin şekilde mi gidiyor? umutsuzluğun üzerine yapışıp kaldığını mı düşünüyorsun? buna sebep olan her ne varsa at geriye! hiçbirşey senin mutluluğundan daha önemli olamaz.bırak başkaları üzülsün sanane! :) işte bunu yapabilmeyi öğrendim.bütün bunları yaparken tabi bazı şeyleri azalttım hayatımda.mesela gerektiği kadar kullandım iletişim araçlarını.en baştada cep telefonumu.evde olduğum zamanlarda ailemle daha çok vakit geçirdim.dışarı çıktığım zamanlarda ise yine dostlarımla birlikteydim elbette.normalde gülmeyi seven bir yapım vardır.bir dönem kaybettiğim o çizgiyi yeniden yakaladım.ve onu ikiye katladım.insanlara sevgiyle yaklaşabilmeyi öğrenip,tüm ön yargılarımı yıktım falan filan. afferim bana be:)
şimdilik bu kadar.devamını başka bir postta getirmek üzere, herkese sevgiler ...:)