aklımla kalbim arasında gidip geliyorum.ölü gibiyim insanlara karşı.varlığımla yokluğum aynı kefe üzerinde ölçülebilecek kadar hafif..hep aynı yerinde sayıyor.ne artıyor ne azalıyor.rutin gel gitler içinde hayatın bir köşesine sıkıştırılmış,bundan hoşnut olmayan bir haldeyim.kurtulmaya çalışıyorum ama yapamıyorum.üstüme üstüme gelen bir dolu özlem,ciğerimi paramparça eden bir sevda,içimde elini kolunu sallaya sallaya gezinen bedeninle mücadele ediyorum.hergün bu mücadeleden galip çıkmaya çalışsamda , büyük bir hüsran sonucunda yenildiğimi farkediyorum.bu çok canımı yakıo. bitmeyen hasret,geçiremediğim bir hastalık gibi yavaş yavaş öldürüyor beni.içten içe bitiyorum.azalıyorum.. gel sar beni,kurtar bu acıdan diemiyorum. söylemek istediğim birçok şeyi içimde biriktiyorum.söylemekten korktuğum gibi yaşamaktan da korkuyorum çünkü . hiçbirzaman öğrenemeyeceğin sana dair kurduğum herbir cümleyi yok etmek adına uğraşacağım.. ve bundan senin haberin bile olmayacak sevgili..
bak, sevgili diorum.. sevgiyi yitirmiş,aşkı tüketmiş bir bedene sahip olsanda, seni taşıyan hala bir yüreğin olduğunu düşündüğüm için saygıdan hürmet ediyorum.. unutulmayı haketsende , istiklalde (bile)sallandırılamayacak kadar ezik ve basit olsanda mühim değil! nasıl olsa hala üzerinde acımadan oturduğun ve hükmedebildiğin bir can var..rahatın yerinde olsa gerek..!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder