Bırakın Artık İplerimi...

Hayatın vurgunları mı desem, yoksa insanların vurdu kaçtıları mı bilemedim.her sorunu hayatın üzerine yıkmaya kalkarsam altından kalkamam gibi görünüyor.o yüzden insanları ele almakta fayda var. Artık ne söylemem gerektiğini, söylemeyi geçtim ne düşünmem gerektiğini bile bilmiyorum.Ciddi anlamda aldığım hasar sayısı yaşımı kat ve kat geçer gibi gözüküyor.Hatta gözükmüyor kesin öle. madem yaşıyoruz öyleyse güzelliklerin yanında bu hayat denilen şey'İN(şey bence burda insanlar oluo) cilvesinede katlanıcaksın kardeşim! dienlerinizde olabilir.söyleyecek tek sözüm katlanıyoruz zaten! olur.Ama biryere kadar..............!

benimde sabrımın zorlandığı, son bulduğu birzaman mutlaka gelicekti..İşte o da bugünmüş!  Artık patlama noktasına geldim.Kaldıramadığım yüklerin altına girmekten,sırtımda koca bir kanbur gibi durmalarından sıkıldım! ve hepsini biranda yıktım! yıllar var ki herşeyin üstesinden gelmeyi de, kırgınlıkları önemsemeyip alttan almasınıda ,her ne kadar karşımdakinin ağzını yüzünü dağıtacak kadar çok nedenim olsada hepsinin üstünü örtüp susmayıda bildim.evet bunların hepsini yaptım.Dost denilen kavramı hep iyi bildim.Her seferinde etrafımda gerçek dostlarım olduğunu düşünüpte hareket ettim.Yanlgısına çoğu kez düşürülmüş olsamda hoş görmesinide bildim.Gün geldi aşk ı da öğrendim.yada öğrendiğimi sandım bilemiyorum.Gerektiği gibi davranmaya çalıştım.Kimi zaman havalarda uçtum mutluluğundan verdiği huzurdan,kimi zamanda için için ağladım.Kalleşlik hiç yapmadım ne ona ne bir başkasına..ama hep kalleşçe vuruldum.Yıkıldım.Parçalandım.Ayağımı hep düz basmaya çalıştım.kendinden emin.beni kimse üzemez,kimse bitiremez dedim.Ama hiçbirini kendime öğretemediğimi anladım.Çünkü her defasında ben bittim! her defasında ben kırıldım,yara aldım.Şimdilerdeyse tükendiğimi,acımasızca tüketildiğimin farkındayım.Başımı gece yastığa koyduğumda düşünüyorum da... bu kadar çok üzülmem için çaba harcandığına göre suçlu sorumlu benmiyim? yada hayli fazla yara aldığıma göre,acaba Allah tarafından dünyaya insan olarak sınanmam için gönderilmiş bir kuşmuyum? Çünkü kolum, kanadım kırık.Uçamıyorum.. ayağıma sanki taş bağlanmış gidemiyorum.Sürekli dibe doğru çekilmek isteniyorum..hayırmıdır,şermidir meçhul..Ama ben yinede yüzümün güleceği o imkansızı, ve imkansız olan günü sabırsızlıkla bekliyorum........