.sıkıldım şu hayat denilen yaşam alanından.debelendikçe içinde batıyorum sanki.içimden geçenler yüreğimi sıkıştırıp koparıyor.canımı acıtmıyor beni bunaltıyor.insanlar üzerime geldikçe daha çok geri çekiyorum kendimi.aşırıya kaçtıkları vakit kaçıp gidesim geliyor.. yorgunum.nefes almak bile beni yoruyor.mutluluğun formülü ne,nerde,nasıl ulaşırım bilmiyorum.hayat dediklerinde gelecek dediklerinde arada koca bir boşluk bırakıp susuyorum.çünkü iki kelimeyi nasıl birleştirip anlamlı bir cümle kurabilirim bilmiyorum.en yakını bildikleride insanı üzerse kimden medet umulabilir ki? ummuyorum bende zaten.herkes kendi derdinde.herkes kendi beklentilerinde.bir kerede Allah aşkına sorun derdin var mı,sıkıntın var mı diye? anlamasanız bile.çabalayın.gayret edin..
Yapamıyormusunuz?
Ozaman yaşam alanımdan LütfeN ÇıkıN GidiN..!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder