7.2.11

sadece..



sonsuz rüyalarda,
kendimi kurtarmaya çalıştığım boşluklarda asılı bedenim..
belkide ömrümün yettiği,
yetebildiği son noktayıdır bu isyanı kalbimin..
tek başına kimsessizleri oynarken ellerim,
elini tutabildiğim zamandı benim en büyük yenilgim.

..ben hep adımlarımı sayarken tökezlerim.

geçmişe yakın, geleceğe uzak olan hislerim,
yeniden seninle can bulur ey sevgilim..
sevmeyi, sevilmeyi ahmaklık sayan hücrelerimin,
sensiz kaldığım gün dillerini mühürlettim..

..gökyüzünü paylaşmaya davetkarken gözlerim,
ben seni aynı yerde  yine bekleyeceğim..

4 yorum:

yamesin dedi ki...

Bekleme.Niye bekliyosun ki-.-

Giz dedi ki...

"..ben hep adımlarımı sayarken tökezlerim."
Ben de hep adımlarımı sayarken tökezlerim, bu sebepten artık gelişigüzel ayaklarım götürdüğünce hayatı adımlamayı öğrendim.

"geçmişe yakın, geleceğe uzak olan hislerim"
geçmişin yaşanmışlığı tanıdık, geleceğin korkuları yabancıdır değil mi? Çok etkileyici yazmışsın canım.

Ruha dokunan bir şiir 'My Story..

yamesin dedi ki...

Mimlendin canim:*

Story dedi ki...

Rory'cimm;
haklısın.hiç gelmeyecek öyle değil mi?

_aa hemen bakıyıorum tatlım:):*

Giz'cimm;
..tökezlemek ne de kötü.her adımda bir çığlık, yerdesin..
bende artık onları rahat bırakmalıyım..

evet gizcim malesef ki öle.geçmişin kokusu bir kere insanın üstüne sinince, geleceğe bakabilmek ürkütüo..
çok teşekkür ederim canım.
böylesine içtenliğiniz beni gerçekten çok mutlu ediyorr:))