bazen anlatmak istediğimiz şeyler olur yae, hissettiğimiz tüm duyguları; öfke,kin,nefret gibi yada aşk,sevgi,özlem gibi.. tüm bunları karşımızdakilerin anlamasını bekleriz.kendi duygularımızı onlarında ben gibi,o gibi duyumsamasını, azda olsa yüreğine dokundurmasını isteriz..ama başaramayız! anladım derler anlamazlar! üzüldüm derler üzülmezler! sense hala çaba içerisindesindir.nie uğraşırsın ki, nie uğraşırız?
anlamayan bilmez işte.. bukadar açık..
beynimin içinde varolan ses, sende sus artık! çünkü, bende seni anlamıyorum.. tıpkı beni anlamadıkları gibi, tıpkı sessiz atılan herbir çığlığın akıbeti gibi..
sus ki, yeni baştan sevebileyim, sus ki yeniden gülebileyim.
6 yorum:
En çok anladım diyen insandan korkacaksın. Ne zaman ki anladım diyorsa %100 hiçbir şey anlamamıştır :)
gerçektende öyledir.bazen yorum yapmayıpta susmaları bile çok daha iidir :)
susmadıkları zaman duvardan farksız oluyorlar oda işin farklı boyutu :)
doğrudur.ozamanda deliriyor insan nie susuyosun falan die.Bu dengesizliği kendimde oldukça fazla görebiliyorum :)
ithafen :
susturmayacağım beynindeki sesi, onu susturdukça haykırmak isteyecek biliyorum.bıraktım! nefesi bitene kadar konuşsun, kolları sökük kazaklı,burnu sümüklü küçük çocuklar gibi ağlasın dursun. bir gün büyüyecek ve kendiliğinden susacak biliyorum. ancak o zaman "yeniden gülebilirim", biliyorum. bıraktım! çocuk büyüyene kadar bekleyeceğim.
.. ama birgün sussun!
ve durması gerektiği zamanı bilip çekip gitsin! hiçbir açıklama yapmadan,konuşmadan..
yeniden gülebilmem için buna ihtiyacım var..
Yorum Gönder