mutlu değilim ben.
hemde hiç değilim.
önceden olsa gökyüzüne dönüp bakmak bile beni mutlu eder,hayattan,yaşamdan zevk almama umut dolu olmama sebep olurdu.
şimdi değişen neydi peki?zamanmıydı? hayatıma girip,çıkan insanlarmıydı?
sokakta yürürken küçük kız çocuklarına olan sevgi dolu zaafımın bile köreldiğini yavaş yavaş yok olmaya yüz tuttuğunu görebiliyorum.
sevimsizleşti insanlar gözümde..insanlarla beraber duygularımda.
sebebii?bilmem belkide başka başka insanlardı.
düzelirmiyim,
hiç umudum yok..
tıpkı ondan,bundan,şundan olmadığı gibi..
YOK
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder