Kendimi kaybedeli oldu baya..saymıyorum takvimlerin yapraklarını.umursamıyorum günlerin acımasızlığını..beklemiyorum kimseleri istanbullara..gelmeler gitmeler olsun istemiyorum mesela..Gitmiş ya gelmesin istiyorum birdaha buralara..tuz bastığım yaralara,can gelsin istemiyorum..o her buraya adım atışında,evimin önünden,yürüdüğüm sokaklardan geçişini hissetmek istemiyorum..aynı havayı solumak ,esen her rüzgarda kokusunu taa burnumun direğini sızlatacak kadar duyumsamak istemiyorum..çünkü korkuyorum evet..korkuyorum.tekrar gülüşünü duymaktan,bakışlarını üzerimde hisettmekten korkuyorum..o oraların adamı çünkü benim için..elleri kirli,ruhu kirli..gülüşlerindeki sadelik,masumluk yok artık..onu yitirdim ben yokettim diğerleri gibi..ne hafızamda ne gönlümde tekrar etmemek üzere.. onunla beraber kendimide sildim bu hayttan,bu şehirden.. silemediğim tek şey kaldı geriye; gözyaşlarım...ben sildikçe yenilendi çoğaldı her bir damla..gözlerimi yaktı ,içimi köreltti..ben artık ayrılığı giydim üzerime sonsuza dek..
Şimdilerde sadece “faili meçhul bir cinayetim” ..1kez yara almış bin kez ölmüş..!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder