Bilemiyorum sayamıyorum.görmek duymak istemiyorum.yaşadağım herşeyi unutmak istiyorum..bugün..günlerdir umut içinde beklediğimiz uyanıcak,ii olucak dediğimiz arkadaşımızı son yolculuğunda uğurladık...son defa onu evinin önünden ailesi,dostları,arkadaşları,sevdikleri onu tanıyan tanımayan herkesle birlikte yolcu ettik..dönüşü olmayan bir yoldu bu üstelik..sıralandı bütün sevenleri etrafa..kimisi evinde,kendisini iyi hissettiği sıcak yuvasında,kimiside defalarca aynı sokaktan,aynı yoldan geçtiği kaldırımlarda bekledi gelişini..uzun bir bekleyiş olmuştu ama o son vedayı hiçbirimiz istemedik.! istemedik son kez onu uğurlmayı..veda etmeyi.. zaman hızlı geçiyor derler ya.saatler birbirini kovalıyordu sanki..ve geldi..... arkadışımız sevenlerinin omuzları üzerinde geldi.. gözlerde yaş vardı.yüreklerdeki sızının sesini kimse duymuyordu...hocanın dua edişinden,ağlama seslerinden kimseler o gizliden gizliye içlerde yankılanan sese kulak veremiyordu..dualar edildi ,helallikler alındı..arabaya bindirildi ve gitti..arkadaşımız artık yoktu..yoktu sarı bukle bukle saçları,yoktu o gülen yüzü,gözleri.. geriye kalansa koca bir hüzün ve boşluktan başka birşey değildi..
yağmur yanaklarımı ıslatır *
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder