Bilmiyorum..

Düşüncelerimi ,duygularımı,kendimi rahat ifade edebildiğim yerlerden birisi oldu burası.. Belki de kaçıp saklandığım bir dolap görevi görmüşte olabilir.
Hani insan birçok şeyi anlatmak ister,sorgulanmadan yargılanmadan dinlenilmek ister ya şu sıralar öleyim işte..
Söylemek isteyipte söyleyemediğim birçok şeyi biriktirdim aslında.. Hayat çok tuhafıma gidiyor. ya ben yetişemiyorum ona yada o çok hızlı ve bu kadar saçma sapan olmayı başarabiliyor.Karar verebilmiş değilim.
Hayatıma giren herkese , yaşanmış herşeye teşekkür edemiyorum ben mesela.Bu nankörlük değil.Millet gelicek kardeşim benim hayatımı mahfedicek içine edicek kırıcak dökücek sonra biranda basıp gidecek yada gönderilmesi gerekecek..! farketmez..bütün bunların üstüne bende geçicem teşekkür edicem öle mii? heheytt bea enayi değiliz heralde.Tamam anılara saygımız sonsuz hiçbirisini unutmuş değiliz.Susmalarımız,konuşmak isteyipte çenemizi sıkı sıkı tutmalarımızın sebebi de bu ya zaten.

İşte bunları düşünüyorum böyle konuşyorum ama aklımla yüreğim aynı şeyleri söylemiyor .Bütün bunlar aklımdan geçenler yüreğimden değil.Nefrette , kinde hepsi aklımın bana oynadığı bir oyun. Yaa yüreğim??

Ona gelemiyorum bile.Çünkü ondan bahsedersem başıma gelecekleri çok iyi biliyorum.Bildiğim içinde bilmemek işime geliyor galiba..Kalbim kırık hala..dışarıdan bakıldığında 'söylenenlere göre çok güleçmişim.'
uzaktan bakınca görünen bu sevimli,güleç halimden memnunum aslında.İnsanlar nie benim yıkık,kırık ve mutsuz olduğumu bilsin ki dimi..

Yalan söylemeyi sevmesemde bazen yalan gülüşler işe yarıyormuş desenize..;)